Yalnızmışım meğerse iki kapılı handa
Baharımdaki çokluk, zay olurken hazanda
Ne zaman çiçek açsam o bilindik meydanda
Kokuyu alan gelir, bu gün içindir dostlar


Tırnağımın ucundan kanım çekilmiş gibi
Gördükçe soğuyorum insanlıktan bir nevi
Hangimiz zavallıyız düşünebilse hani
Bir kıvılcıma bakar üstlerindeki postlar


Dertte olduğu gibi neş’em benimle kalsın
Gözden düşen gönüle rahat verin alçalsın
O mevsimlik isimler birer birer azalsın
Başımda birikmesin ikiyüzlü suratlar


Zaten kaç kapı vardı yolumuzu gözleyen
Tek hakkımız kalmıştı bizi en çok özleyen
Birinden girdik diye ötekiyle sözleyen
Öyle bir yer ki cihan hükümsüz kalır tahtlar


Özümde hayal gücüm bir de ben bana yeter
Fazlalığa lüzum yok türlü huy tümden keder
Uğraşacak hal nerde ben ki herkesten beter
Lakin sizlerden yana, yaram derindir dostlar…..



5 Ocak 2014 / NÜS