Sanki ateşten bir köz gözlerin gözlerimde
Yaktıkça yakıyorsun ortalık yangın yeri
Boşa yorma kendini sitem yok sözlerimde
Bir kez de beni dinle üşenme de gel beri
Nasıl bir yürektir ki dostluğa böyle kıydı
Yaptığın yakıştı mı dünya alem hep duydu.



Kavilleştik seninle dosta düşmana karşı
Sen benim koruyucum ben senin adaşındım
Dostluk türküsü yazdık dilimizdeydi marşı
Düşmanın düşmanımdı gönül arkadaşındım
Yamukluk yakıştı mı söyle bizim dostluğa
İnan sermem ayağa yakışmazsın postluğa.



İnsan biraz mert olur namert ortalıkta çok
Kız çocuğu bacıdır kurtlara yem edilmez
Boşa yorma kendini sözlerin değeri yok
Akıllandım ben artık senle yola gidilmez
Bu yürek yalan sevmez dürüstlük beklemiştim
Tanıdığım ilk günden sözüme eklemiştim.



Alaca karanlıktın gizli kalmış düşlerin
Arsız bir böcek gibi kuytuları sevmişsin
Bana ne yaptığından, bana düşmez işlerin
Duydum ki utanmadan ardım sıra sövmüşsün
Be hey şaşkın kurbağa prens sanma kendini
Masal sanıp yumarsın çöz gözünden bandını.



Üzüldüm demen yetmez kırdığın çanak değil
Bu gönül çabuk gitmez mutlaka bildiği var
Sen hatanı kabul et bir kez de özde eğil
Topla yaptıklarını sevaplara öyle sar
Dönüşü yok bu yolun enkazlardan atladım
Yeter artık eski dost ben hırsımdan patladım.



Gider ayak son sözüm harcama sevgileri
Bir gün yalnız kalırsın pişmanlık fayda etmez
Kaybedince anlarsın şimdiki övgüleri
Çıkınca gerçek yüzün düzeltmeye güç yetmez
Biraz zorla kendini belki de değişirsin
Dürüstlük trenine istersen yetişirsin


Ayvazım DENİZ