Gel, Katlimin huzurunda diz çöküyorum…
Boğazım harf vurgunu!
Gözlerimdeki teslimiyet ondan.
Biliyorum ölüm kapı aralıyor bilinmez ötelere.
Oysa düşleyebildiğin kadardı/r yaşamak!
Aşk y/önümü kesince afalladım
Bir rüyadan düşmekti belki,
Tutunmak, saçlarının sabahına tutunmak…



Ah yarası engin dehlizlerde saklım
Kadere kafa tutmak sana mı kaldı?
Ondan mı korkularını hor bakışlara rötuşlayan bu cüret?
Çek dudağından kanadı kırık harfleri
Sür kalbimin kanattığın yanına buseni ki
Yüreğimin elleri yakanı bıraksın…



Gel, temize çekelim kendimizi…

Aşk; yanmaksa
Durmadan ve dumanını duyurmadan,
İçin için yanmaksa
Aşk, acıyı yamanmaksa
Tebessümlerle maskelerken sancıyı,
Palyaço olmaksa biraz…
Gülünç hallere düşmekse aşk!
Bu benim…
Bu benim nefesim…
Bu benim sesim…

Kimin gözyaşları sanıyorsun gökyüzünden dökülen?
Sevindir içimdeki kimsesiz çocuğu ki
Damlalar notasını sana atfetsin…


Gel, katre katre düşüyorken payımıza umut
Ben yine seni susuyorum ‘hiç’ ten ‘hep’ e doğru
Aşk s/özümü kesiyor, çuvallıyorum…
Sana bakarken bir yanım eriyor hep!
Saçlarını uçuran rüzgâr dilime dolanıp
Tarifi zor bir kızıllıkta ‘lâl’leştiriyor sesimi
Üstelik vakit, helalleşmek mevsimi…
Bırak ellerin avuçlarımda kaybolsun ki
Rabbim kul hakkından seni affetsin…

Gel,

Vakit, helalleşmek mevsimi…

Ali ASAFOĞULLARI