Mevsimler kış olsada
Kışa vermem seni gönül
Karlar yağsada saçlarıma
Saçımdaki aklardan sakınırım seni gönül

Güneş doğmasada günüme
Günümü seninle aydınlatırım
Gök yüzü mavisini çaldırsada
Maviye çalarım yüreğimdeki seni

Karanlık bir odaya mahkum olsamda
Işığımı senden alırım gönül
Kör pencere demir kapı kapansada üstüme
Özgürlüğü sende düşlerim

Ömrüm seni beklemekle geçsede
Öleceğim güne sefa çalarım gönül
Zindanda çürüsede bedenim
Müebbete yoldaş olurum gönül

Sırra kadeh çalsada düşlerim
Sır vermeden ser veririm gönül
Uğrunda aksada gözümden yaşlar
Yağmur olur içime akarım gönül

Ecel kapımı çalsada
Kapımda seni beklerim gönül
Yaralı bir ceylan gibi vurulsamda
Dağların doruklarında gezerim gönül

Sensiz üşüsede bedenim
Yüreğine kardelen olurum gönül
Paslı bir kurşun saplansada kalbime
Mezarımda seni beklerim gönül

İbrahim DALKILIÇ