Zılgıt çeken dilime çör/eklenen iltifat gibi
Yazgısı kara bir efsanenin garibiyim

Kaç sabaha sus ektim katran karası
Yaralı sanma suretimin sırrı bu
İfşa etmediğim gün dürülür şiirlerim sehpaya
Ele toprağımı sin tezg/ahında
Bele bebeler gibi sar kefen kundağına

Y/ar kanamalı bir sevdayı k/aralıyorum
Bir gün yüzünü dönecek vuslat
Matemden sıyrılacak yüzüm
Siyah peçesi sökülecek türkümün

Vah ki ahvâlime çöreklenmiş bu yazgı
Secdemi gölgeleyen iblis
Mabedimin ayrık otu
Tüm şeytanların soyuna kibrit suyu
Muamma tezgahında yazıyor bunu

Kör kuyularda kara dehlizlerde
İkâz ettiğim b/elâ gözlerin şerbettir bana
Aşk’a cüdayım zikrinden ayrılalı
Fikrim hülasası sevda karası
Yağıyor sahraya tezâhürü yangınım

Razıyım sus(a)maya
Ahengini bozduğum sayfalar derya
Sükûtumu y/azdıran ritim tuttuğum yokluğun
Diyarı aşk ikliminde o mahur beste ile
Raks edip şenliklerde ölmeye razıyım
Maşukun d/ilinde telkin göçüyle

Nuray AYHAN...