İçimden çığlıklar attıyorum kimse duymuyor
Keskin bir bıçak gibi kanıyorum
Kimse yaramı sarmıyor
Kurşun gibi susuyorum
Kimse barut gibi patladığımı görmüyor
Üşüyorum
Bir saranım olmuyor
Soğuk bir çay gibi masada kalıyorum
Bardağıma dokunan olmuyor

Mavi bir deniz gibi dalgalanıyorum
Boğazına kadar batan bir benim olmuyor
Ben hep senin oluyorum
Kendimi kendimde uğurluyorum
Karşılayan bir bekleyenim olmuyor
Hep ben bekliyorum
Kendimi terkettiğim sokaklarda
Ne gelenim oluyor
Ne de sokağımdan geçen bir yabancım oluyor
El gibi yabancı kalıyorum kendime

Hangi şehirde yaşadığını bilmiyorum
Ama ben hep senin şehrinden geçiyorum
Hep senin beni terkettiğin sokakları adımlıyorum
Ve hep senin saçlarına dokunuyorum
Bir martının denizin mavisinden beslendiği gibi

Uçurtması tellere takılan çocuklara yardım ediyorum
Gök yüzünde süretine dokunuyorum
Ve çocuklarla saklambaç oynuyorum
Ben yumuyorum gözlerimi
Sen saklanıyorsun
Ve arıyorum seni
Ne kadar uzağa gitmiş olabilirsin ki
Şehri alt üst ediyorum
sen yoksun ronya

Mevsimsiz yağan kar oluyorum
Bembeyaz süslüyorum şehrin her sokağını
Her sokağıma ben yağıyorum
Ben yağdıkça içim üşüyor
İçimden üşüyorum
Sarılamıyorum içimdeki sana
Elimi uzatıyorum
sen yoksun ronya

Bir palyanço oluyorum
Şehrin en işlek caddesinde gösteri yapıyorum
Beni izliyen herkes gülüyor
En çok çocuklar gülüyor
Herkesin yüzünde seni arıyorum
Her baktığım sana benziyor
Sahneden aşağıya iniyorum
Hiç kimse sen değil
Seni arıyorum
sen yoksun ronya

Sonra sahne arkasına geçiyorum
Maskemi çıkartıyorum
Aynada tanımadığım bir adamla karşılaşıyorum
Suratı asık
Biraz üzgün
Ama biraz önce
Dışarıda herkesi gülme kırizine sokan adamda buydu
Sonra insan farkediyor ki
O dışarıdaki adam bu değildi
Peki bu adam kimdi
Neden suratı asıktı
Ve kim bu kadar üzmüştü bu adamı

Sonra ordan uzaklaşıyorum
Şehrin arka sokaklarına geçiyorum
Köşe başını mesken tutmuş kimsesiz biri oluyorum
Üstüm başım paramparça
Ayakkabım delik deşik
Çoraplarım sırılsıklam
Mataramda bir damla su
Kıyamıyorum içmeye
Heybemde biraz ekmek kırıntısı kalmış
Onlarıda kuşlarla paylaşıyorum
Ve uzanıyorum kaldırımlara
Uyursam seninle rüyamda karşılaşırım belki diyorum
Uyuyorum, uyanıyorum
sen yoksun ronya

İbrahim Dalkılıç