kırlangıçlar ölmeli bu şehirde
çaresizliği ve yalnızlığı yaşamalı gökyüzü
şafağı söküp alnından
asmalı kırık ve ıslak kanatları bulutlara
güneş susmalı
acı acı bağırmalı gökyüzü
biri vurmalı suratına bulutların

nasıl yaşanırmış acıyla
nasıl çaresiz kalırmış insan
nasıl ağır gelirmiş yürek denen şeyin
...koskoca bedene
bildirmeli biri yüzüne göğün

öyle ya
sadece insana mahsus değil her azap
yüreği var diye;
her yağmur dokunur yaralarına,
eylüller acıtır yarınsızları,
şubat ayazlanır yurtsuzlara.

ben ki tan yerine gömmüşüm umudu
gün, gülerek alazlanır her sabah
umarsızca,kayıtsızca yaşar kaldığı yerden
ben susarım,
ağıtlanırım,
sessizce beklerim sıramı...

gelmez gelir dediklerim
onmaz kırılan yanlarım
akar gider de zaman gögün yüzünde
alır koynuna tüm renkleri
bir selam etmez beklenenlerden
sana da and olsun ki masum mavi
yaralandığın gün yüreğinden
anlayacaksın beni acının en taze yerinden

şimdi:
biri vurmalı kırlangıçları
kırlangıçlar ölmeli bu şehirde....

ayşe ışık uyanık
29 aralık 2013