Sebebi belirsiz bir ayrılıktı bizimki
Koca bir hiçliğe uzanan
Ve telaffuzu mümkün olmayan…
Seneler devirdik beraber,
Yolcusuyduk tek yönlü yolun;
Ele ele, gönül gönüle.
Adı dostluk idi
Kafamdaki resmin…
Belli ki;
Yanılmışım farkına varmadan
Ne yazık ki anladığımda
Çok geç olmuş zaman.

Yarınlar saklı iken
Yaşadık günü
Dünlerin ve anıların gölgesinde.
Dostluktu bize
Çocukluktan miras kalan
Sevgi ise
Konuştuğumuz tek lisan.

Ortak sanmışken yazgımızı,
Tamamen bir sanrıymış
Gerçek sandığım.
Umarsızdım önceleri,
Sen gibi, herkes gibi.
Ya şimdi;
Hiç olmadığım kadar,
Hatta daha fazlası,
Biraz yorgun, biraz yitik
Ve çoğu zaman suskun.

Mecburum belki de,
Dinmeyen soruların eşliğinde
Sebepsizlik ve hiçlik yakarken
Yüksünmüyorum ağlamaktan
Arayıcı bakışlar devam etse de.
Hey gidi dünya,
O alengirli bilinmezlik,
Ve müphem gidişat
Sancıları ağır olsa da
Elime geçen son şansın…