Yakamozların hezeyanını
Sandal kenarı deniz sevişmelerinde
Bozuk para gibi harcıyor,
Zamanın tutku eklentilerinde
Bir bir harcanıyorduk…
Sen; güne değiyordun ıslak parmak uçlarınla,
Ben; çamaşır iplerinden topluyordum
Kaderimin çarşaflara dolanmış ebruli renklerini…
Ellerinin nasırında içiyordum aşk badelerini
Ve yüreğinin sıcağında atlatıyordum
En korkunç hüzün nöbetlerini…

Bulutları pamuktan zannettiğim zamanlardı
Göğsüne aldığın acılarımın derin uykusu
Ki hiç geçmedi o zamandan beri
Seni kaybetme korkusu
Güneş gözkapaklarımı zorladığında
Dudaklarımda dudaklarının kokusunu
Yitiririm telaşından
Ağzıma değmiyordu bir yudum su…

Ömrün hızla tükenen sayacından
Dualar biriktiriyorum sana
Hep aynı köşede
Tanrım, sensiz koymasın beni cennetine
Aşksa yangın,
Etlerimiz eriyip gitti
Kemiklerimiz közleniyor
Gözyaşının değmediği ateşlerde…

Bir sözün bin bir sözü ıskaladığı şiirlerim sanadır,
Sanadır bağbozumu gönlümün
Yeşerme umutları…
Kıyafetidir bu aşkın,
Yüreğimde hala dizginlenmemiş kalp atışları…

Sevgilim…
Sensiz ölmeyecek
Ve seni benden alma ihtimaline karşı
Yüz bulmasın diye,
Kadere hiç gülmeyeceğim…





Elif SEZGİN