Sözümden cayıyorum
Kendimden kaçıyorum
Yoklukları misafir ediyorum çantama
Boşlukları doldurup cebime
Trene biniyorum


En deli hali saçlarımın
Dağıtıyorum
Dalgalı denizler gibi büyüyor bedenimde
Salıyorum
Rüzgara uzatıyorum
Dağıtıyorum evet
Kendimi değil saçlarımı
Onlar dağınık güzeller
Dalgalı ve denizler
Yüzmek ister misin?




Sadakatsiz ayak sesleri geliyor kulağıma
Bulduğum güvenli bir kuytuya
Saklanıyorum
Hayat hep yüzüme tokat gibi bir rüya
Karanlık kuytularda uykuyu görüyorum
Gözlerimi kapatamıyorum





Çehreme hayalindeki cılız kadın çöküyor
Onun gibi bakmaya başlıyorum resmine
Tam arkama geçip saklanan ürkek gölgene
Ağzımdaki terbiyesiz sözleri kusuyorum
Ellerimle yüzündeki acıya dokunuyor
Bir kalem bulup kendime kahkaha çiziyorum




Ben her şeyin yolunu yordamını biliyorum
Sevmenin de,kızmanın da,küsmenin de...
Dağıtmanın da bir akşam.
Telgrafın tellerinde cambazlık etmenin de...
Ansızın gitmenin de
Çat kapı gelmenin de
Varlığımla yokluğunu var edebilmenin de...



Göndereni meçhul, alanı suçlu mektuplar
Yüreklere dokunur teker teker
Okursun bulutların altında
Şimşeklerin alkışların da
Kırlangıçlar çeker gider...
Saçlarının üzerine yağmur taneleri dökerler
Doğanın sahnesinde kaybolmayı anlatırsın bana
Bilmezsin benim yaşadıklarımdı seni esir alan
Aslında bu akşam tam da bendim dağıtan...




Yoklasam son kez son durağımda gölgeni
Arkamda mısın hala? Haydi saklanma!
Belki de yalnızlığa ihanet etmeli bazen
Dağıtıyorum ben bu akşam...
Önce anılarımda hala çok düzenli duran
Pembe odamı
Ardından kendimden başlayıp
Tekrar tekrar yine beni
Dağıtıyorum ben bu akşam
Toparlamak kime düşer
Ama cümle duyguların çorbası içimde pişer
Bu akşam
Önce dağıtsam sonra uyusam
İsminin dört harfini solusam rüyalarım boyunca
Senin boyunca
Uzunca yani çok uzunca...