Dalgalar dövüyor kıyıları azgın dalgalar
Ne fırtınalardan korkuyorlar,
Ne de çekiliyorlar geriye
Zavallı gökyüzü
Ağırlığınca bocalıyor

Ses yok
Renk yok
Şiddetli sancılara düçar bir kalp
Oysa diye başlıyor yeniden konuşmaya
Yıllar evvel susturulmuştu

Şöminede eski şarkılar yakılıyor
Kötü kahkahalar atıyor hançerciler
Yine saplamışlar
Can yakmışlar yine

Söz veriyorum döneceğim
Bir denizcinin sevgilisine
Son sözleri bunlar
Zaten biliyordu söylerken de
Dönmeyeceğini asla
Ama o sevgili
Bekliyor halâ

Şehirde panayır kurulmuş
Kasnak atıyor delikanlılar
Hep boşa, hep karanlığa
Hep hiçliğe denk getiriyorlar

Herkes burada
Bütün yüzler görünür
Anlaşılmaz değil yoksunluk

Keşke yalan
Keşke gerçek
Keşke karaltılar
Keşke biz

Ne çok kabarcık birikti suda
Buğu ve bulanıklık
Çamura yaklaştı kıvamı hayatın
Gidilecek son yer
Neresi olmalı?