Zaman zaman seni düşünüyorum

eski benin eskisinde

ve şimdi bir yanım kararlı

diğer yanım yüksek ökçeli yalnızlık

aynaya bakıyorum

şüpheyle kıvranan ayna

yüzümün yarısı koğuş

yüküm yüreğimde...

içerde kalan çocuk,

dışarda ağıtlar,

bilinmeyen yas,

pişmanlık ve boğazı yakan korku,

büyümediğim her saniyenin zararları...

öğüt edilen şeyleri yiyordum öğün

değişmeye çabalıyordum

sonra nedensiz kilitlere seçiliyordum

açmak istesem kuraklığa rast geliyordu

kaçıyordum ama aynıydım

öğüt edilen şeyleri yiyordum öğün öğün

yukarıdaki perdelere gizleniyordum

önyargıcalar mahallesinde yaşıyordum...

dayanılmaz

geri çekiliş

umutsuzluk

açlık ve tokluğun ortası

bölünmüş ışıkta kaybolan belirlilik

bir ısırıkta rüyadayım

uykudaki olanlardan aldatıcı

derin kayıp sularda uyanırım

can havliyle sarılırım can simidine

içimde bölünmüş parçalar

asla birleştirilmez hep ayrılar

dışarda akar üstüme balmumundan

sıcaktır sonra donar...

bana benzemez;

içim ayılmıyor

diş aralarında saklanan sırlar bunlar

tadı zehir tadı işkence

yutsam ölürüm ,

konuşsam ...HİÇE sayılırım...

o zaman zamansız zaman/sızım ...

büyüyü bozdu artık inanamıyorum

yağmur kokusu

arsız birşeyler

isteyen hırsızca ve delice

gülümsemenin işkenceye döndüğü

ağlamanın tatmin etmediği

yanmak yakılarak

yaşamak ..? TÜTÜN KADAR SARAR ACIMTIRAK...