Bir çiçek koklar gibi seni tuttum yüzüme
Kırmızıya boyandı dudağımda ki adın
Acaba’lı düşlerim asılınca sözüme
Buruk bir nar gibiydi sevgi ile eş tadın
Utangaç gülüşlerim yanağımda açıldı
Belki bir gün umudu ortalığa saçıldı.



İlk kez aşk buseleri yanağıma konarken
Gece gökte parlayan ay yalnız benim oldu
İçimde kelebekler mutluluğa kanarken
Uçup yarini buldu sinesine sokuldu
Akıl dedi dur bekle hemen acele etme
Kendini bile bile bu çıkmazlara atma..



Ama gönül susmadı sanki bülbül kesildi
Nidası bahçelerde tüm gülleri inletti
Nasılsa ömür kısa belki de son fasıl dı
Akla galip gelerek bir kendini dinletti
Yağmur gibi üstüme aşk’ın incisi düştü
Hayatımda gördüğüm en nadide bir düştü.



Çirkin bir ördek iken beyaz kuğuya döndüm
Öyle güzel oldum ki tüm aynalar çatladı
Yalnızlık kavururken ılık dudakta söndüm
Ruhum huzur bularak içimde rahatladı
Mutluluk yıldız gibi üzerime kayarken
Ömür çaresiz kaldı aynı yerde sayarken.


Ayvazım DENİZ