Haller aynı, doğa olayı dedik(?)
Yine de bizleri, kolladı deprem.
Bir kişi suçluysa alayı dedik(?)
Yalanı, doğruyu yolladı deprem.

Arabalarımızda geceledik
Bildiğimiz dua da heceledik
Hepimiz gaflette çok bocaladık
Yorgan, yastık, döşek çulladı deprem.

Beşik gibi oldu yüksek binalar
Sokakta yapılır oldu zinalar
Günahkâr günahı tekrar yineler
Kıbleyi bilmezi şalladı deprem.

Bir metre kumaştan korkup kaçtılar
Şehit anasını zorla açtılar
Zemzem ayıplandı votka içtiler
Ayakkabısızı nalladı deprem.

Ne güzel rahattık işte, yatakta
Rakibi tanımaz olduk atakta
Belki son lokmadır, kalır yutakta
Mutlu yaşantıyı, solladı deprem.

Hayalimde bile sallandım durdum
Aklım başımda mı, yoklayıp vurdum
Yarama zehiri özenle sardım
Sırma saçlı başı, kelledi deprem.

Besmelesiz yutar olduk lokmayı
Ayıp saydık ana baba bakmayı
Dursunî istemez tasma takmayı
İnsanı birebir, telledi deprem.

– 12/04/2007