Tam kenarındayım hayatın
Bir adım sonrası sonsuzluk
Nerede başlar
Nerede biter bu yalnızlık bilemiyorum
İşte geldik gidiyoruz derler de
Ne bıraktık kendimizden geriye?

Az sonra bir kondüktör
Nerede duracağımızı söyleyecek sanki
Hangi vagonun kompartımanında
Kaçıncı sınıf bir yolcu biletine sahibiz?

İşte bu geceki düşüncelerimden
Klavyenin tuşlarına düşenler bunlar Yosun Gözlüm

Ölüm ve yaşam arası bir yerlerde
Dur durak bilmeden geziniyorum
Hani derler ya Kırılma Noktası diye
O noktayı çoktan geçtim ben ve
Şimdi bilmem kaç devir çalışan
Eski bir motor gibiyim
Hani o ha dağıldı ha dağılacak dediğimiz cinsten
Tüm civataların eskidiği
Bir türlü düzen tutturulamayan...

Gecenin geç sabahın erken saatlerinde
Yine sabahın karşıladığı değil de
Sabahı karşılayan olmanın sıkıntısı içinde
ışıkları söndürülmüş odamın yavaş yavaş aydınlanmasını izledim

Üşüyordum
Dibi görünmeyen kör bir kuyuya düşer gibi
Tutunacak bir şeyler ararken
Senden kalan tek şeye sarıldım sımsıkı

Kokun hala üzerinde duruyordu
Hani giderken bana bırakmıştın ya kokunu, sıcaklığını
Bakıştık önce kilitlenmişcesine ve sarılıp birbirimize hıçkırdık
O...
Vakitsiz inen yağmurlarla şaşkın
Islandı...
Sonra sen gibi sarılıp
Ciğerlerim patlayacakmış gibi koklayıp öptüm

Sahi seni ben gibi koklayarak öpen oldu mu hiç...
Ya bakışları alaz alaz
Uzansan yüreğini avuçlarına alacağını hissettiğin
Aşkımmm diyen bir yâr?

Olmaz canımmm
Olamaz...
Çünkü, çünkü, çünkü...
Ben senden yansıyandım !!!





Eylül GÖKDEMİR... 20 Eylül 2007... 00:42