Talebeniz paşa olup kızınca
Bir Pir Sultan Abdal, olurdun sen de.
Ferman yazdıranlar zevkten sızınca
Tek başa söylenir, kalırdın sen de.

Köroğlu’na dardır beyinden dağlar
Yiğitleri toplar birliği sağlar
Cenk meydanlarında kemendi bağlar
Köroğlu misali, söylerdin sen de.

Ağa kızı sen de yüreği yaksa
Sevenler seyrine karşıdan baksa
Dost bildiğin biri rakibin çıksa
Dadaloğlu olup çağlardın sen de.

Yaptığına pişman geriye dönsen
Sevdiğin yolunda eşiğe insen
Kırk yıl o kapıda ekmeği bansan
Yunus olur, Hakk’a, yanardın sen de.

Kara kuru kıza gönülü versen
Sazınla patika yollara girsen
Saray niyetine çadırlar kursan
Karac’oğlan olur, çıkardın sen de.

Yedinci yaşında gözler yitirsen
Toprak kazmayınan nimet bitirsen
Gelecek günlere sözün götürsen
Âşık Veysel olur, yaşardın sen de.

Vardığı kapılar görmez Dursun’u
Yeniden gelirse alsın kursunu
İyi sandığından buldu tersini
Benimle olsaydın, çekerdin sen de.

Dursun Yeşil – 03/04/2007