Gidişlerden Aralık,
Ve ben içimdeki sızıdan hala cennetim diye bahsedebiliyorum.
Kıblesini unuttuğum yalnızlığımı,
Vesikalı bir kaldırıma bırakıp,
Yokluğunla demleniyorum....

Bu şiirler ,acıtmıyor seni bilirim,
Hiç bir kapı çıkmıyor sokağıma ,
Resmi geçit törenleri senli fotoğraflar;
Bizden çalınmış yıllara inat,
Aynı gözlerden ağlayıp,aynı dudaklarda imzarit kokusu oluyorum .

Kadehim,senle dolu,
Gözlerin akıyor parmak aralarımdan,
Göbek bağı kesilmemiş ruhumun anılarla,
Dem vuruyorum yokluğunun tam ortasına.
Önce katil yalnızlıklar,sonra yalnız katiller beliyor
Destursuz giriyorum,abdetsiz yalnızlığıma.
Yüreğimin ezan sesi ,sensiz yıkılıyorum gidişinin ardına.

Cenetim,bir o kadarsa cehennemimsin ;
Ar’dan düştüm,sensizliğin doruğundayım,
Rızkım,savaş meydanlarında eşgalsiz gülüşüm...
Adını unuttuğum,buruk bir rakı ,deniz ağlıyor,
Acı istifralara gebeyim bu gece.
Gözyaşlarımı teslim ediyorum yokluğuna...

Bana bu aşkın cellatılığı düştü,
Sen usulca sıyrılıp gittin bir günah gibi
Sıratında bıraktın yaşamın,
Namluya sıkılmış karmakarışık duygular
Herşeyin adı sen,herşeyin tadı dudakların,
Zehri alınmamış sözlerin kulaklarımda.
Cennetim,dipsiz kör kuyum....

Kışlık paltom oldu yokluğun.
Günlerden sen,aylardan sen,
Beşinci iklimim,
Hem yanıp ,hem üşüdüğüm...
Adını sen koyduğum azabım
Cenetim,
Aralık öpmeden gözlerinden,
Dokunmadan şakaklarına Ocak,
Son bir kez gülümse eskimeyen gözlerinle...