Acılarımı çizen özgün bir şair

duvarımda asılı ve görüyorum

anlatıyorsunuz hatta çığlık atıyor

çerçeveyi asılmış bırakmaya niyeti yok

teşhirkar isyan konuşuyor

resimlerinizde

susmaya niyeti yok

sessizlik bir kulağından girip diğerinden çıkan

dönme dolaplar

bir aşağı bir yukarı

merhaba rüyamdaki ikiz kardeşim

merhaba gümüş uçlu sivri ok

delip geç ve kanasın

yaşadığımı anlamanın yolu keder

hadi toplu iğnenin ucuyla kanat yüreğimi

camdan ve saydam dı

ve hep kırıldı

ve yol katederken gördüğüm herşey

tuhaf kadersiz ve yaşama dair

o yüzden küsme dedim

kabul ettiğim ağlak bir macera

ve kapandığım kadar açık çekmeceli

ve bence yaşama küsmek

kendine doğrultuğun tehdit denizinde yüzmek

çünkü sen dünyanın ta kendisisin

ve barış için uzattığın ellerin

aksadı gün

kalıplaştığımız şekilde güldüm

onayladım kafeste

kendi iç örgülerimde yitiş

belkemiksiz güvence içinde

şüpheyle kıvranan ayna

yüzümün yarısı koğuş

yüküm sırtımda

ve ben kendinin katili

müebbetlik bir suçlu...

ama aynadaki gerçeklerde bozguna uğrayan

hep kaybeden

benim bedava mutsuzluğum...

onlar yaptılar her türlü iyi niyetime

içimde kaç kez acımtırak bak

ve kaç kez yutmuşum

kaç dışı renkli içi renksiz RUHTAN medet ummuşum...

ve hep acıya gülmüşüm...

saatin olmadığı an ve yola çıkışım....


d.lila sonsuz Hep...