Mikrop kapar gökkuşağı

yalnızlık

dolaştıkça yorar

bir savaştan farksızdır resimler

üşümenin ispatıdır bu

belki hastalık salgını,

morarmış dudaklarımdaki şiddetli küfürler.

zaman katledilmiş

budur işte sabahın yelinde uçuşan

budur denendiğim vurgu

yaşamak yüreklice yaşamak

ucundan kanayarak birazcık

ama genede yaşamak

bir sınırım ben

yasak düşünce problemi

defnedilmiş ve eskiyecek

ruhum ağır sorumludur kaybettiklerinden

azalmış gövdem içimde upuzun uzanan zaman

siyah

bir yıkımdır aynada

halbuki severdim yaşamı

koyu bir bahta kurban ettiği halde bile

oysa yanıklardan göremiyorum şimdi kendimi

öyle çirkin bir kızarık ki

acı taşmış içeriden

o toprağın içindekiler yüzünden

sesim kısılıyordu sonra

anlatamıyordum bağıramıyordum

hangi sokağa girsem yaftalanıyordu gülümsemem

gece layığıyla zifiri

Düşünmekten bitap

kendi konusunda yanan beyinlerin içinde

mürekkeple yıkasan kafiye değişmez

kıpkırmızı bir suyun içinde

düş kurmaktan bitap

ve yatılı öğrencisi korkularının....

yaşarken

binlerce canlının içinden geçip

dokunulmaması gibi yalnızlığına....