Yâri Allah olanın gözünde yaşı olmaz!
Tevekkül bilen kulda dünya telâşı olmaz!
Sevaba dair amel boşa uğraşı olmaz!
Cahil, cürmü yanına kâr kalır etse de zân
Gün gelip kurulacak yüce divânda mîzan.

Varsın şeytan beklesin kurarak binbir tuzak
Akleden isyân etmez, kalmaz Rabbinden uzak
Ek tohumu toprağa, Rahmeti Hak’a bırak
Bulutlara geldimi "KÛN" denen yüce ferman
Başaklar baş eğerler, dâne dökerler o an.

Yorulursan geçerken feleğin çemberinden
Tevekkülle soluklan, nefes al ver derinden
Dert yanıp yaka silkme! Yakınma kaderinden
Sabredersen görürsün, dağılır is, pus, duman
Hakk’tan gelene rızâ! Budur hakiki îman.

Bezm-i elest’ten beri secdeler diz bekliyor
Şaşırdıysan yolunu, Resul’den iz bekliyor
Rabbin, her davetinde, bakacak yüz bekliyor
Ferâsetli göz için akıbet âyan beyân!
Unutma! Üryân geldin, gidersin yine üryân.

Kibiri dağlar aşan etse de Hakk’ı inkâr
Bir tek Hünkâr var! Allah! O’dur gerçek Hükümdar
Suç olan hata değil; günahta inat, ısrar!
Sanma ki çok; vakit dar; savurma etme ziyân
Tövbe avuç bekliyor! Uyan Ey gâfil, uyan!

Hazân esip düzüne, yol çıkmadan bayıra
Ver sana verilenden; elin gitsin hayıra
Konar birgün âniden ecel kuşu çayıra
Ömür "son"a kurulu, geldiğinde "o" zaman
Davetsiz misafirin ne "dur" dinler, ne aman!

Nanköre zor gelse de nimetler için şükür
Cân uçunca bedenden gireceği yer çukur!
Kâinat sayfa sayfa; elifi bilen okur
Ah kulaklar bir duysa! Ölüler feryâd figân
Kıyamet var! Kıyâm et! Gel, inâd etme! İnan!

Mecit AKTÜRK
Berlin, 08.12.2013

DOST KALEMDEN iNCiLER;

Vesveseyle uğraşan iblisle birlik eder
İmanını yitirir azıksız yola gider
Şükrünü bilmez olur her hali olur heder
Asi olur bilmeden sonra ne der canana
İş işten elbet geçer uğrayınca hüsrana....

Hülvani BASTUG

*SONSUZ TESEKKÜRLERiMLE...