içine çekildi
büzüldü kar çiçeklerinin uykusuna
her gün başka bir günün aynısı
neden aynalara bakmalısın ki
sıradan bir çarşamba
perşembe yüzün

dünya dönüyor
devrilmiyorduk
bütün kuduranlar geçmişimizi soruyor
zaten sizindi
sizin oldu
duymadınız mı
bağrımızda ki genişlik öldü

sabahları buz tutardı alnı
dehşet bir kıpırdama arkası kapı
açacak mıyız
ya da on parmaklı işler ertesi
yeniden yenilmek için uykumuza
rüyalar gösterdiler bize
yaşamak ne büyük zaaf
dönemiyorduk benliğimize

uzun uzun yalanlar kondurdu yanağına
büyüyeceksin
sonra ne zaman istersen değil
kendiliğinden dönen sis
karanlıklar içinde
tüm birikmişlerin anlamsızlığı
kavuşup üşüdüğünde
ateş mi
çana puta fitiz

denk gelmedi yoksa
bir kaç dakika nefessiz kalıp
boğulmaya yakın üstüne çöken
kuşatma sihirbazına sistemi sordu
haydi göster kendini
sonsuzluğu yaratan
o kocaman elini.