30
Yorum
41
Beğeni
5,0
Puan
3206
Okunma
İki yürek bir olup önce aşkı kucaklar
Derken biri çekilir sahilde ki kum gibi
Dağılır ortalığa oynanan oyuncaklar
Düşersin bir kuyuya görünür aşkın dibi
Pişmanlık gece gündüz seni kucakta sallar
Kopup da elde kalır tutunduğun o dallar..
Bir yar sevdim demekle zaten hikaye bitmez
Gönülde ki oyunlar asıl orada başlar
Eliyle itse bile o aşk yürekten gitmez
Kalem dile gelerek heceyle yar’i haşlar
Zaman örer duvarlar içine tıkılırsın
Arada adı geçse yine de yıkılırsın..
Sürer gider oyunlar biri pes etmedikçe
Biri sürekli kaçar diğeri hep kovalar
Aşk hep galip sayılır havluyu atmadıkça
Gurur olmaz diyerek sırtlarını sıvalar
Kanmaya hazır gönül bu lafla çıkar yola
Kendi kuyusun kazar yalnızlık takıp kola.
Başkası haramdır der kimseye dönüp bakmaz
Nice yolcu konmadan göçüp gider o handan
Bilmez ki nehir bile kendiliğinden akmaz
Onu besleyen dere dökülmezse bir candan
Yaprak gibi dökülür yıllara boyun eğer
Kendini kandırarak der ki o yar’e değer.
O yar kendi keyfinde desen de fayda etmez
Aşk denen o kuşakla gözleri bağlanmıştır
Sanki çekilen acı azmış da ona yetmez
Aldattığını duyup kor gibi dağlanmıştır
Buna rağmen bekler ki pişman olsun da dönsün
Yürekte ki o ateş yalnız onunla sönsün.
Ayvazım DENİZ
Şiirimi güne layık gören seçki kuruluna teşekkür ederim.Tüm okuyan ve yorumlayan arkadaşların yüreğine sağlık.
5.0
100% (34)
Cevap Yaz