Elimde geçmişten kalma bir günlük
ne var ne yok yazılmış en dürüst haliyle
korku; sayfaların hep en köşesinde saklanmış olsa da
hisseden anında farkediyor
hangi kapı aralığından süzülür ayrılık
güneş ışıklarıyla beraber bilinmez
biri yakarken biri neden üşütür bu kadar
neden uzanır bir hayal boylu boyunca yere
gölgeler dansederken baş ucunda
bir Fatiha okuyan olmaz mı sonunda..



Sayısız geceler yumup gözleri olanlara
kaçıncı kaçıştır kendinden
kaçıncı affediştir olmazların günahını
ki giyotinle kesip atmak lazımdır bu korkuları
çaresizliği bir torbaya doldurup
bir ırmağın en derin yerine bırakmak belki de bir sepet içinde
sürüklendikçe azgın sularda
nasıl da azgın duygulara benzer yok oluş
nefs kapat gözlerini
bir kez olsun sus artık
sus da gerçek serilsin ayaklar altına
vurun bir kez daha kadına
erkeğin elinin kiri nasılsa.



Gömün beni şehrin en görünen havadar yerine
ya da bir şiirin asın en ağlak duvarlarına
ki kokum yayılsın kendini günahsız sayan o kirli yüreklere
bir bensem eğer günah denizinde boğulan
kanımın son damlası da aksın ruhunuza
rahatlayalım hep beraber
kendi kendine kin tutan
dağa küsüp dağın haberi olmayan ruhsuzlara selam olsun benden
zavallı kendini beğenmiş bir güneş doğuyordur emninim onlara batıdan.


Ayvazım DENİZ