kuruyan gözyaşlarımla
geriye sadece anılar kalıyor
onlarda zamanla solacaklar

mutluluğa jilet atan ölümlü bile
aff-edilecek elbet!
senide yakarlar
senide acıtırlar birgün diyerek

kızıl ötesi ellerim sarılmayacak özlemlerime
ve
maziyi sarmalamayacak sararan yapraklar
dalından kopmuş koza

buz soğukluğunda,dilim
kan damliyor karalarıma

beyin göçümden yaralı çıkıyordum
sağlam çıkamazdım değilmi?
okadar yıpranmışken
ve zedelenmişken anılar
örselenmiş yaş/ananlara

ayak izlerimden aramayın beni
gölgemi saklıyorum kendimden bile
beni bulamayın
çığ altında kalmış çocukluğum
çok görmeyin
ıssızlığımı
karanlık benim ormanlarım!
yağmur altında bakışlarım
rüzgarım sert ve kuru
soğuğum ayaz

D O K U N M A Y I N . . .

gözlerim vefa
ellerİm günah


geç kalmışlığım dünlere
geleceĞe koşamamam ondandır

kestiler ümitlerimi bir bıcak sivriliğinde..
kanatmadan acıttılar,
ve soldurdular bahçemdeki çiçekleri
güneş gözlerime doğmasa bile
batıyordu hergün kalbime

...