kuşaklar unutmuş gibi târihini
kuşkusuz iki ayrı kutup
ortasından kesiyor şehr-i
ıssız soğuk,kimsesiz ve derin
ama ölüm
ve hâlâ
acıtır ellerimi,
gözlerimden gemiler geçiyor bâğrıma doğru

en çok da ezilen anılar.kireçleniyor beynimde
güzel olan herşey gibi
bütün sokaklara haber salsam
bütün ağaçlar hiçbihaber gençliğinden
ve mutlu sandıkları gülüşlerinden
zaman kusursuz illegâl sürü
herkes orada

toprağın kili
suyun rengi
saatler hep aynı nokta da
affedilmeyen bir dünya doğuyor bedenimden
yankı sesimle özleşiyor
hırçınca azarlıyorum gelmişi yada gelebilecek olan geleceği
kızıyorum!öfkeleniyorum tarih boyu uzuyor kusuru
azar azar milyonlarca kuş göç ediyor
bütün kıyısız çatılara
yüreğim terledi şuramda birazda bereketli yağmurlar dinleniyor
bütün dinler pusuda
ağzımdan sesimi çekiyorlar
inadına susuyorum.kış donuyor soğuğa tebessüm çiziyorum

bulanık havada buğulu camlara çizdiğim şeyin adını bilmiyorum
çok fazla dinliyorum kendimi
şakacıktan gülüyorum
"çay demledim" içermisin? diyorum !
-bakıyor
görüyorum
-gülüyor
sonrası;

ü ş ü y o r u m
yakacak birşey bulamıyorum ısınmak için
içlerinden en vefa’sız olanları yakıyorum
ı s ı n ı y o r u m