Rüzgarların çılgınca estiği
bir damla mutluluk için çırpınan
kaybolanlar şehrinin
kırmızı bültenle aranan en belalı üyesiydim
her düşen yaprak
yere düşen umutlarım gib sürüklenirken geçmişe
kaderi kandırarak son bir hamle yaptım
ve yalnız kendimin olduğu poker masasına
bütün taşınmazları ileri sürerek
rest dedim arkama yaslanarak...



Sanki bir kasırga koptu peşine
yerle bir olurken gerçekler
ruhum isyan bayrağını dikmişti geçmişine
zaten asi ruhumun az rastlanırdı eşine.



Bir bardak demli çay dedim
sanki sahilde bir çay bahçesinde keyifle yudumlamak zamanıydı
ve ben o kadar bıkmıştım ki yalan şemsiyelerinin altında kalmaktan
kara bulutların arasından arada bir görünen
bir damla güneş isteyen sırtımı ısıtmakmış gibi tek derdim
bütün umutlarımı masaya serdim..



Sessizce gelip kuruldu karşıma
ah desem kaçacak kadar çekingen
dur desem şaşacak kadar kıvamındaydı tavşan kanının kırmızısı
elime aldığımda ince belinden
burnuma dolan sıcak kokusu
cennette bir köşeye kurulmuşum da
bütün sorunları dışarıda bırakmışım gibi doldu genzime
ben ne çok da güvenirdim içimde ki sezgime
bu çay iyi gelecekti rüzgarda sallanan umutlara
başımın üstünde dolaşan kara bulutlara.



Bir yudum alarak içime çektim
kaçmasından korkan bir eli tutar gibi yavaşça
inadına takıldı boğazıma
bir öksürük krizinin ardından
bir damla gözyaşı olup düştüm avuçlarına
Elhamdülillah deyip sürdü dudaklarına.. ..



Ayvazım DENİZ