0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1680
Okunma
Gün, batmaya dönerken kızıllaşmakta
Denizkızı, pervasız; kah salımakta, kah oturmakta
Biraz hüzün, biraz neşe, bütün gizem
Teninde gün batımının kızıllığı
Göz bebeklerinde koskoca bir ışık
Baktı; dilim tutuldu o an,
Yerimden doğruldum ağır aksak
Yeni yetmeliğime güldü belki de
Gülüşü gülden sıcak
Gözleri; deniz gibi... derin ve duru
Ve derinliğince uzaklara bakıyor
Yunus balığını gözler gibi
Yuttuğu tuzlu ayrılıklardır yakan içini
Suya bırakıyor kendini
Gün batımında yıldız yıldız parlıyor dalgalar
Deniz kızı bedenini suya vurdukça
Umuttan biraz daha uzaklaşmakta
Ve uzaklaştıkça yaraları azmakta
Ne dalgaların şiddeti,
Ne kavurucu güneş,
Ne esen rüzgar…
Deniz kızını ancak yürek acısı yaralar…
Hakan Sentinus
Çağ Yangını Şiirleri
5.0
100% (2)
