Can dediklerimiz de anlık keyfe temayül
Ne şükür var gönülde ne içten bir tevekkül
Zulmü reva görüyor kendine hasbünallah
Ki hür olmak vatanda bilseydik büyük ödül
Gençliğe güvenip de gezmezdik melül melül.
Yaşlanmayı bekler mi ihlâs ya Resûlullah
Akla zarar o fikrin yüreği koklar mı gül
Şu derbeder ahvale ağlarken onca bülbül
Şeytana aldanmanın sonunda yok mu eyvah
Yine rahmet yağdırır Mevlâ’m ki gürül gürül
Tövbeye fırsat verip gusletsin diye gönül
Rabbimin merhameti ne büyük Sübhanallah
Yürekten, her tövbede yiterken nice günah


İslâmın emirleri gerçekten okunsaydı
Dini alet edene merhamet dokunsaydı
O sabiler zalimce eşliğe seçilmezdi
Kalplerin iç yanları vicdanı takınsaydı
İfrit düşünceleri kendinden sakınsaydı
Şimdi mâtem yerine sürurdan geçilmezdi
Bir defa can havliyle etrafa bakınsaydı
Zulümkârın elinde acıdan yakınsaydı
Muhtemelen İblis’in önünde eğilmezdi
Yaptığından utanır bu denli ezilmezdi


Ölmek ne ki, hayatın yaprak dökümü güzü
Bir gün, son sabahına uyanacak yeryüzü
Mahlûkatın bi-çare kaldığı o zamanda
Allak bullak olacak her şeyin tersi düzü
Kimi cennet görecek kimi cehennem yüzü
Anne çocuk el gibi olunan o meydanda
Devamını izahtan korkarım işin özü
Çoğumuz okumazken Kur’an-dan tek bir cüzü
Ahrete hazırlanmak akla gelmez cihanda
Sıçramadan üstüne ateş topunun közü
Körlükte ısrar eder insanın gönül gözü
Yanılgıyı görmüyor oysa her şey ayan da
Tasviri yok o halin mahşer günü mizanda....



25 Kasım 2013 / NÜS