Güzel şiirinizi okudum çok mutlu oldum.Çok ta sevindim.
Ama tablomuza bakarsak ben hiç umutlu olamıyorum.Daha henüz türban meselesi (laikliğe rağmen) yeni uygulamaya girmişken.Yeni uygulamalar ve çalışmaların bizleri beklediği anlaşılıyor.Okullarda erkek,kadın ayrımı gibi.
Aslında bunlar hastane,spor salonları,çarşılarda erkek ve kadın ayrımına tabi tutmalarında bir garplik yok.İçlerinden geçeni uygulamayacakları ne malum.
Hatta ve hatta tıpki diğer islam ülkelerinde olduğu gibi kadınların araba kullanmalarına ,peçe takmaya zorlanmalarına kadar gider.
Bu tür açıklamaları da fikir özgürlüğü olarak ele alıyorlar.Ve bunlara göre de demokrasi bu amaca giden yolda sadece araçtır.
Herkes gözleri ile gördü polis ve AKP yandaşları İsmail Korkmaz'ı gezi yürüşünde döve döve hunhaca katletmiştir.Hükümet yetkililerin,Valinin yalan açıklamalarına rağmen olay görüntülenmiştir.Sonuç kocaman bir hiç.Devletin savcısı hakimi sus pus olmuşlardır.

Yine palalı şaki utanmadan yoldan geçen gezicilere saldırmıştır.Sonuç hüsran...Palalı serbest.
İzmir'de polis Kordon'da oturan genç hanımlara saldırdı ,Allahın bir kulu çıkıp 'ne oluyor burada' polis masum insanlara nasıl saldırır dememiştir.
Başka ülkelerin vatandaşına ağlayan hükümet döverek öldürdükleri Ali İhsan Korkmazlara niçin ağlamazlar acaba?
Belkide vicdan muhakemesini yapamadıkları içindir herhalde.

Bizlere de şiir yazmak kalıyor...
Sizi ve anlamlı şirinizi kutluyorum ...

eli öpülesi öğretmenlerimiz...

Atamın izinden yürüyüp yeni nesile şekil veriyorlar...

bazı yerleri bana belki uç geldi bazı yerleri belki canımı acıttı ama kalemin kıvraklığı akışı vurguları ve asıl anlatılmak istenen çok güzeldi sevgilerimlesin

Trenle Yurt gezilerinden bir sahne şiire fon olmuş ve metni okuyunca da aradaki çağrışım hayli güzel, düşündürücü ve etkil olmuş...
Atatürk, gerçek bir liderde olması gereken sözü ile uygulaması örtüşen, çelişmeyen ve ileri görüşlülüğü ile yeri doldurulamayan bir liderdi; işte onu önemli kılan, sevilmesinin nedenlerinden biri budur...
Daha zayıf ve fakir bir ülkeyken dahi temel gıda maddesi un ve temel gereksinim maddesi kağıda devlet destek uygulardı Atatürk zamanında; çünkü beslenme ve okuma, her ikisi de bir toplumun en olmazsa olmazıdır, bunu biliyor ve uyguluyordu; yine o yoksulluk döneminde öğretmenlerin maaşları bugünle dahi kıyaslanamayacak kadar ileriydi...
İşte şiiriniz resmiyle ve metniyle bana bunları çağrıştırdı...
Kaleminize teşekkürler..
Selam ve saygılarımla...



Güneri Yıldız tarafından 11/24/2013 5:58:28 PM zamanında düzenlenmiştir.