saat akşam üstü bilmem kaçtı
direksiyonda bir el
arkasında hüznüyle baş başa
yorgun bir beden
yani ben...
caddeler ıssız puslu ve karanlıktı
bir sokak lambalarının ışığı
bir de ağaçların gölgesi vardı
inceden inceye yağmur yağmaktaydı
ve buğusu camlardaydı
titreyen her damlada
ben değil, yalnızlığım ıslanmaktaydı
taştıkça kederim sol yanımdan
ellerim üşümekte, içim yanmaktaydı

gitme diyordu gitme
radyoda çalan şarkı
hiç bitmesin istedim
yüreğime eşlik eden
o yol ve o şarkı

gözlerim doldu ve yüzüm soldu bir anda
hasretin çöktü üzerime o anda
yana çevirdim bakışlarımı
cama doğru
özleminle geçip giden yola doğru
soluk soluğaydı kül rengi evler
hızla geride kalıyordu her yer
baktıkça hayalini savuruyordu
sanki ruhuma düğüm atıyordu sızı
nasıl da,
nasıl da canım acıyordu

gitme diyordu gitme
radyoda çalan şarkı
hiç bitmesin istedim
yüreğime eşlik eden
o yol ve o şarkı...

çünkü seni hatırlatıyordu
ilk defa duymama rağmen ...

18 KASIM 2013

...o şarkı...
kalbim nasıl sızladı sen gidince
seslendim ardından duymadın...
...gitme...




Arzu Karadoğan