Eylül geçti yolumuzdan
Oysa eylülde can bulmuştu ruhuma dokunan nisan
Aşkın en kör haliyle sevmiştim seni
Kalbimden yana çevirmiştim sana gözlerimi
Her mevsimin adı sen
Biraz da bendi
Gittin
Tüm iklimlere hasretin değdi...

Ömür akıp gitti ellerimin ucundan
Anılar bile avutmadı, avutamadı yüreğimi
Ardın sıra yanıp kül oldu yıllar
Arkanda kalan o son bakışla
Gözlerim seni ağlayıp başını eğdi...

Hatırlar mısın bilmem
En çok saçlarımı severdin hani
Bense yüzüne düşen beni
Bir de yağmur kokan ellerini
Bu yüzden arıyorum hep
Gözleri ıslak mevsimleri
Ve bu yüzden güneşe küstü yürek
Gittiğin günden beri...
Sen yanımdan vurdu zaman
Hayat yokuşlarında yordu
Gündüzlerin dermanı yok ,gecelerse bitirdi beni
Ne gün doğuyor üzerime artık, ne akşam oluyor
Her yer zifiri karanlık
Yakıp acının kandilini
Rüyaları yoruyorum
Uykuları uyandırıp....

Kalbimdeki acı yüzümde uyanıyor
Hüznüme sarılıp, mahzun
Oturup ağlıyorum sensiz kalışıma
Öksüz bir şiir oluyor dilimde adın
Susup öylece bakıyor bitip yok oluşuma
Ah bu gönül şarkıları diyorum
Ah bu gönül şarkıları
En yandığım yerden çalıyor
Her gece özleminle yıkıyor beni
Dinledikçe ağlıyor kahroluyorum
Seninle doğmadan batışıma...

Dar geliyor yokluğunun olduğu her yer
Ve her yer yabancı oluyor
Nereye adım atsam kayboluyorum
Bir o kadar ıssız ve soğuk sokaklar
Yandığım kadar üşütüyor tenimi
Hergün bir başka giydiriyor hasretini
Bu şehir doğduğum ,
Sende kendimi bulduğum yer mi?
Acımadan yokluğunla yok ediyor beni....

Sanki kördüğüm olmuş içimde ismin
Silinmiyor bir türlü solumdan
Gidişini affettim
Gel de, sağ yanımdan vur beni
Ölmeyince çıkmıyor özlemin ruhumdan
Öyle imkansız işte unutmak seni...


/Sessiz girdiğin kalbimi sensiz bırakma*
ölüm üşümesin yokluğundan.../

06 Mayıs 2012

ARZU KARADOĞAN