Ah Nurhida!
Yılları eskitse de saçların her telinde
Unutma!
Her şey bir gün yorulur
Hüzünlerin de.
Her insan kendine fazla gelir bazen
Sen yine de
Kendini götür gideceğin yere
Ve en yenik zaferin say gözyaşlarını
Mutluluğun kaç damla olduğunu düşünmeden
Hep gülüşünden başla tomurcuklanmaya.

Ah Nurhida!
Gömsen de kalbine o sonsuz kederini
Susmayacak biliyorum içindeki sessiz nida
Hep okunacak çığlıkların
Titremeye meyilli kırgın sesinde
Ve hep dokunacak ruhundaki anılara
Ellerinde taşıdığın o yaralı kuşların.

Ah Nurhida!
Gözlerini düşürsen de gecelerin siyahına
Bir gün elbet gündüzleri alıp gelirim yanına;
Yolları güzel şehirlerin ardından.
Ve güneşi asarım uzun kirpiklerine
Bir daha üşümez yüzündeki solgun eda.

Ah Nurhida!
Ah benim küstüm çiçeğim
Öyle mahsun durma
Öyle mahsun durma
Sen ağladıkça bilki ben öleceğim...
Arzu Karadoğan

Kardeşime...