Ateşim donmadaki yüze kadar say
İn cam bir düşten şehrin güneşini sıvayan
kalbi tutsak falanca
An bizim. Dur orda
Ancak- pimi ekilmiş toprak
Yanında gök yüzü
karı çatlamış bu mevsimin
Kanın yansımasındaki ateş


Şimdi sana bir masaldan beyaz pelerinli periler göndersem
okuya bilirmisin fanzinlerini
sen desem ateşin mavi yüzünden bir kentin vebali


bu kaçıncı uyak avuçlarında suya arşipel
Thera ağzının kıyısı bilirim
de’ neden
suya meyilli
an söndürülürken


Bak anımsa kaçıncı mevsim geçişi bir şiirin üstünden
Donma türevi bir kalbin
soluğumda yanan lamelif
unuttum
kaç tenhalık
sığar gölgene
ben yokken


Anla beni diyedir bu yağmur
suya verdiğim
gece
kazınmış bir cümle
kreter. Kalbin
silinmez
bir tek dize


güz de bitti. Orda mısın
yoruldu ağaçlarda sarı
kanda kırmızı
suda mavi
külde siyah
Senin için
Ben sen aşk
Sen siz yaş anılmaz ki



Acı ardındaki binlerce mecazi ömür
Öperken yüzünü verme hayata
diyedir
Boynuma asılmış ektodermin (ş)ahı
ellerinle tutup
Siyah bir cümle geçirmeden ilmiğime
Söyle ...



CC_