2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1010
Okunma
Ufuk çizgisine değdi parmaklarım
Bütün parmaklıklar aralandı
Gün ışığı derlermiş,
Bir şey sızdı içeriye
Gözlerimde dondu zaman
Aynalar kırıldı
Kekeledim, bocaladım
Çekildim korkup
Gittiğim her yere
Beraberimde gelen bir gölge
Duyduğum uğultuların ortasından
Yükselen o ses
Bu şehri de terkediyorum hızla
Ardımda yangın yerleri bırakarak
Uzuyor sakalı pişmanlığımın
Üzülüyorum
Gafil avlandım karanlığa
Kısacık sürdü parıltım
Yenildim kendi düşlerime yine
En zoru kabullenmesi
En zoru susması aslında
Söndürmesi mumları
Islık olup kıvamsız
Notasız nakaratsız
Çalınması en zoru
Lokum var mendilimde
Umut var biraz da
Gök gözlü çocuklardan
Yarınlar var
Mektup var sıladan
Kahır var sitem var
Biliyorum
Kapanacak masalsı öpücükler var...
5.0
100% (6)