Eylül hüznünü bıraktı gidiyor Ekime
Islak şiirleri kurutma mevsimi değil
Dolmadı dolmayacak şair ruhumda çile
Güz güllerini kurutmanın mevsimi değil

Zamanın ruhunda var hazan şair neylesin
Dillerin zehrini içemez, oturup yazsın
Bükemem dediği bileği severek öpsün
İnatla sırılsıklam olma mevsimi değil

Dertle ıslak kalem sonra yazar üç beş kelâm
Kimi okur efkârla kimine sorsan yalan
Şair ruhumdur suretime bakmayın aman
Resimleri yırtarak atma mevsimi değil

Sonbaharın yakasına işlenmiş hazan
Sanırdım tek benim hüzün iklimini yazan
Oysa her yürekte aşk kaynıyor kazan,kazan
Ağlayıp feryat figan etme mevsimi değil

Sürgünüm şu sinemde zar eyleyen kedere
Kalbimin sırlarıyla teslim oldum kadere
Şikayetim yok lakin olmasaydı cendere
Gökten inse maide yeme mevsimi değil

Aç bi ilaç ruhlarımız gözlerde telaşımız
Her zaman her derde deva yüce kitabımız
Canımız cananımız o güzel mehtabımız
Afakta parlarken pes etme mevsimi değil..