5
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1373
Okunma
Hiç kimseyi özlemedim seni özlediğim kadar...Seninde beni çok özlediğini ve çok çok sevdiğini biliyorum ben seni biliyorum babam .Nurlar içinde yat Canım babacığım.
Geceden kar yağmış memlekete anne,
diz boyu
göz gözü görmüyor,
görmüyor da bir çiftini tanıyorum.
Hem hem nasıl tanımam,
ışıl ışıl yakarken bir yanımı.
Taa uzaklarda
bana çok uzak ,anne.
Bata çıka gidiyor,donmuş ayakları
beyaz karlar üstünde.
Adam, adam benim babam
maşallah
filinta gibi delikanlı
kahve paltosu omuzunda
yakası burnuna kadar çekik
sırtı,sırtı dimdik
duruşundan tanıyorum.
İyiden iyiye bastırırken tipi,
gözlerim kararıyor benim
sokak lambasından önce.
Bir adımı bir dünya oluyor babamın
ben kavuşmak istedikçe.
Bir görünüyor bir kayboluyor,
sessiz sedasız ,kimselere duyurmadan.
Babam ölüyor galiba anne,
paltosu omuzundan düşüyor yere de
eğilip almıyor.
Gidişinden biliyorum
babam ölüyor anne.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz