Biraz ağlasam belki de iyi gelecek
Gel gör ki ağlayamıyorum
Artık tek bir sığınacak limanım yokken
Neden simsiyah dökülüyor göklerin kanı diye
Boşa düşünüyorum
Demek hayaldi sana kavuşmayı düşünmek
Bir annenin dizinde
Demek sen aklımın almadığı kadar vardın
...........................
Hangi vedadan sonra eskisi gibi olabiliyor ki insan
Off off
Ne kadar çok ölüyorum son zamanlar





Oysa sen sadece yazdıklarımı okuyabiliyorsun
Ne zaman sustuklarımı yazmaya kalksam
Kalkamıyorum
Dilim tutuluyor
Öyle bir noktaya getirdin ki beni
Cümle dahi kuramıyorum
Aklım şiirlerde kalıyor
Kelimeler düğüm düğüm
Yani anlayacağın
Söndürdün bütün ışıklarını şehrin
Ne uslandı çocukluğum
Ne de unutabildim
Göğün göğsüne kayan yıldızlardan seni dilemeyi
El değmedik hülyalar kurarken
Sinemizde yer etmiş ayrılık sinsice
Gözlerim de artık yeşil değil
Demek kaderi bu
Gün batımından sonra doğanların






Boğulurken gözlerimdeki ışık
Dünyaya sığdıramadıklarımı sığdırıyorum hayallere
Ağırlığının altında kalıyorum yokluğunun
Ne annemin duaları kabul oluyor
Ne de Tanrının aklına geliyorum
Nerden bilebilirdim ki içimde biriktirdiğim
Gün gelecek ağır gelecek içime
.......................
Yakacağını bile bile
Yanacağımı bile bile
Tükeneceğimi bile bile sevdim
Pişman değilim de


Keşke giderken çıkarmasaydım yüzünün örneğini
Bir de hatırlasa Tanrı unuttuğu çocuklarını