Olmuyor yâr
Zamanın durduğu bir noktada
İpe çekmek hayalleri
Kilit vurulmuş yüreklerin paslı anahtar deliklerine
İşlemiyor hiç bir çilingirin yeteneği
Korkak kalplerdeki sevgilere

Olmuyor işte
Sonsuzluğun başlangıcındayken
Sensizliğin uçurumlarında kabetmiştim aşkımı
Kesif bir hicran yağmuru bulutlardan
Zehir olup yağmıştı toprağa
Ağaç dala, dal yaprağa durmuşken
Meyve vermez olmuştu can...

Olmuyor canözüm
Ayaklarımı yeryüzüne çivileyip çekiçleyen
Lâl olmuş dillerin haykırışında
Kelimelerin tükenişinde kalmıştı hayatımın hikayesi...
Kızıl akşamların buğusuna yazmıştım adını
Seni çizmiştim özlemlerimin ortasına
Tüm acılar pusuda...

Olmuyor canısım
Alışamadım sensizliğe
Buram buram uyku gibi gözlerimde
Tütüyorsun yüreğimde
Tütüyorsun uykusuz gecelerimde
Nasıl da acımasız
Nasıl da insafsız geçmek bilmeyen günler
Kimse benzemiyor sana
Kimseler dolduramıyor yerini...

Olmuyor cantanem
Saçlarıma dokunamıyor,
Ellerimi tutamıyor
Bakışlarımı öpemiyor bakışların
Hançeremi yakarak çıkmıyor heceler
Takılıp kalıyor bir yerlere...
Söyleyemiyor kimselere seni seviyorum diye
Dolanıyor dilim
Kahretsin, kahretsin, kahretsin...

Avuçlarımda güneşin gözyaşları var
Mehtabın saçları ellerimde
Parmaklarımdan süzülüyor gözyaşlarım
Toprağa doğru...
Kuruyan bir yaprak nasıl düşerse dalından
Nasıl kesilirse dal
Nasıl yanarsa canın
İçin acır ya hani...
Duygularım kamçı altında inim inim...

Ekmeğe
Toprağa
Suya ve her şafağa yemin olsun
Söylemedim
Söyleyemedim içimden bir şeyler koparcasına
Asla söylemeyeceğim
Tek sevdiğimsin canısım...

Asimaral ... Eylül GÖKDEMİR