İki gül kuruttum
Biri sen
Biri ben
Biri sevda
Biri özlem
Sevda ben, özlem sen...

Seni düşünürken.
Gözüm dalıyor sayfalara
Bir bulut duruyor kirpik uçlarıma


Ruhsuzlaşıyorum,
Ruhum göç ediyor başka diyarlara
Bir bebek ağlıyor beşikte
Seni duyuyorum hıçkırıklarında
Bir yolcu savrulmuş gurbete
Seni görüyorum çığlık çığlığa susuşların da
Bir özlem ki kapıda
Seni görüyorum
Suskun duvarda
Tozlu masa da
Nakış nakış senle işlediğim sayfalarda

Fırtınalar kopuyor odamda
Sağnak sağnağa dağılıyor
Kirpik uçlarımdan bulutlar

Ne bu şehre sığdırabildim
Özlemini,
Ne bu yüreğe
Ne sayfalara
Bakmadın ki ardına
Oysa
Ben ayırdında bile değildim
Elvedaların daha..

Yabanileştim sonra
Yarınlara
İnançlara
Şimdi bir şey istemiyorum
İsteyemiyorum
Unut diyorum
Dünleri unut
Ya da
Umut diyorum
Bir umut

Bir gece yalnız bir gece
Sokağımdan geçiversen
Gölgen girse penceremden
Yahut
Sayfalar arasından
Ruh verip gülüne
Özlemi yakıp
Çıkıp gelsen...
-HAZAL-