Eee şair olmadı bu gidiş
Yarım kaldı bir şiir
Daha kapanmamıştı,
Avuç içlerime attığın dikiş.
Kabuk bağlayamadan sol yanım
Ölemedim, içten içe kanadım...

Sonra, sonra şiirler bastım yaralarıma
Tuzdan daha yakıcı
Camdan daha keskin şiirler...
Öldüm bi ara inanmadılar
Sevdim bi ara, sevdim evet
Yine inanmadılar
Avaz avaz sustum duymadılar
Cesedim çürüdü bir vakit
Eflatun defterin sayfalarında
Alıpta toprağa koymadılar...

Anlatacak ne çok şeyim var
Gelsene yalnızlıgıma,
İki veda söyleriz.
Benim ki biraz demli
Anlatırsın dinlerim
Çözersin, izlerim dilindeki mühürleri...
Bilirim zihninin duvarları dikenli telli
Dokunmam avuç içlerindeki mayınlara
Susarsın susarım ardın sıra.
Uzun sürerse, iki veda daha söyleriz.
Şiir okursun belki bana
Ya da masallar anlatırım
Şehrazat gibi, geceler boyu sana
Polyannadan başlar bize kadar gelirim
Bilirsin Polyannayla yarışır
Sen kokan dizelerim...
Gerçekler mi?
İstersen bosverelim ...
Dikenli benim gerçeklerim
Susarak hecelersem, bin gece eskitirim.

Sevdalar gördüm, sevdalara dokundum
Maviye bile dokundum bi ara
Şiirler gördüm, ağlıyorlardı
Dokunmadım, Dokunsam kanayacaklardı
İnsanlar gördüm yanıyorlardı.
Üflemedim, üflesem kül olurlardı
Ölümler gördüm gözlerimle
Hare çatlaklarima kadar işleyen.
Göz yaşlari gördüm süzülemeyen...
Eli sıkılacak dostlar varken
Vaad edilecek umutlar varken
Bir gece ansızın
Ve hiç tıkırdamadan kapımda beliriveren
Ölümler gördüm yas gerektirmeyen...
Kapamadım kapıyı, kapasam isyan olacaklardı...
Siyahlar gördüm mavi nedir bilmeyen.
Bir de seni gördüm.
Gerçekleri masal diye dinleyen...

Vedan soğumuş içmeyecekmisin...
Bir kaç yüzyıllık daha şiirim var dinleyecek misin?
-hazal-