Yaşarım tüm renklerde
ezberden çizerim sevgiyi
uğrunda yaşanacak ne varsa.


İsyanda iken bütün dünya
barış türkülerini
boyarım gök kuşağına.
Tarihin henüz yazılmamış
ön sayfasında...


Damıtır karanfilden kırmızıyı
dönüştürürüm elma şekerine
yaramaz bir çocuğun elinde.


Atarım direnç tohumları toprağa
Büyütürüm zeytin dalı umutlar
güvercinin gagasındaki
yeşil dalda.


İnerken beyaz bulutlar kaygılarıma
Bin umutla çiçek açar sardunyalar
penceremin önünde...


Secde eder güneşin önünde ışık.


Kırarım yasa dışı
düşlerimin zincirini
bitiririm dünün
dalgalı denizini
Aksi seda ile
boyarım dünyayı
çivit mavisine.


Açılır kabak çiçeği gibi dilim
kurarım gülden köprüler.
İçimdeki çocuğun
kara gözleriyle
açarım uçurumlara kanat.


Otururum toprağa
sarı kelebekler döner
dört yanımda.
Kanayan güneşi
dolarım boynuma.
Terler bakışlarım aşkla.


Tan öncesi
kayan bir yıldızı
çekerim gökyüzünden suya...

Çünkü;
Sönmez ateşi
suya düşse de yıldızların.
Boyarım kaygıları özgürlük boyu.
Kıyamet gibi yıldızlara...



Ferda Özsoy