2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1591
Okunma
ben kapaklı bir tabutta bekledim bitmemeyi...
dışardaydık ve ışıklar utandırıcıydı
her adımda tanıyordu kaldırım
tırnaklar keskindi derim yumuşak
aylardan ne yada günlerden hangisi
bilemiyordum evin maksatı neydi
ben kahverengi gölün tehlikelerinde kırmızıydım
cehennemin işiydi kızartmak
herkesin kendi evi biz yine sokakta
bir geceydi
sigaradan nefes alır gibi
tıkalıydık
tarif edildik işte
hiç ayna yoktu göremedim birşey
tanrı söylediği kadar sevmedide
akardı yüzümden toprak
sevincim ne çabuk bulaştı çamura
Unutuyordum baba
silmek için nezeliyordu birşeyler
bir yatağa hapsetmişsin bedenini
kaçıncı ölüm uykusundasın
ağlayamıyorsun dahi
sessizliğin baba sessizliğin .
bir çocuk baba
senin çocuğun
senin kemiğinden
kanat geremediğin
kanatsız çocuğun.
---
5.0
100% (10)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz