Mutluluğu çaldım

çaldım ben onu benim değildiki

gözlerini çaldım ve görüyordum

alnının yazısını çaldım

kararlarını çaldım

tüm bahçesini ve çiçeklerini çaldım

özünü çaldım...

ruhunu çaldım bedenini istila ettim

kan grubunu ve isteklerini

diktim kendime saçmasapan

asla ben değildim

bu frankenstein başkalarının tutkuları yüzünden var olan

ama aynadaki gerçeklerde bozguna uğrayan

hep kaybeden

benim bedava mutsuzluğum...

güneş kaçtı gökyüzünden

bulutlara takılı kaldı uçurtmalarım

bir yığın resim içinde bıraktınız beni


benim körpe çocukluğum yaşlı bir şeytanın ağzında un ufak edildi

gözleri oyuldu besledeğim tüm kuşların

benim gözyaşlarımla yıkandı mevsim

mevsim kış...

üşüyorum

nedensiz bekletiliyorum

hayallerim girdap içinde

ve sarhoşum

bayan bu benim yangınım

her baktığımda aynadan kendime

esintiniz bayan ...
acılarımı çizen özgün bir şair

duvarımda asılı ve görüyorum

anlatıyorsunuz hatta çığlık atıyor

çerçeveyi asılmış bırakmaya niyeti yok

teşhirkar isyan konuşuyor

resimlerinizde

ve kendini kandıran

çıplak bir çocuk

savunmasız

aşikar...