Katran gecelerde arardım gözlerini
Hayal ederdim ahenkliğinle ötüşen saçlarını
Ah o gözlerin derdim kendi kendime
Seni beklerdim seni özlerdim hep
Seni doyasıya yaşamak seni doyasıya
Yaşatmak isterdim

Seni beklerken çiğler düşerdi saçlarıma
Karanlığın yüz tuttuğu beyhude geçen yılların
İlk akşamın da hatırlardım seni senden
Çok sevmeseydim nasihatler olsaydı keşke
Hayata çelme değil hayata sarılmak istedim hep
Sen diye olursun diye ama sen bir ömür boyu
Hayal olarak olarak kaldın kızılcık benliğim de

Perişanlığın iç yüzünü paylaşmıştık
Tıpkı kuru ekmeği paylaştığımız gibi
Hatırlıyor musun durmadan aynı şeyi söylerdim
Kulağına ah o gözlerin derdim soluksuz
Kalp atışlarım kendimi zorlardı nefes de cabası
Kendim den geçerdim şifadan hiç bahsetmezdin

Vücudumun dili olsa inan haykırırdı seni
Sorardı olmadığın günleri şikayet ederdi
Rabbime neredesin ben hala kışı yaşıyorum
Tek gözlü tenha oda da karanlık sana hasret

Yıldızlar sana hasret yalnız kalışım ise
Her gün ah o gözlerine hasret
Ah o gözlerin bende dinmeyen can alıcı yerin
Ah gözlerin ölmeyen sevdalara merhaba

İbrahim KANDAMAR
13.09.2005