Eğer,
uzak bir memleketin,
çirkin bir şehrinde,
günde yirmi dört saat zamanın kırbacını tadıp,
yabancı yağmurların,
yabancı üşümelerini sarıyorsanız yüreğinize;
kuruyan dudaklarınızda dolaşıyorsa özlemin buruk tadı,
duman duman bir yalnızlık sarmış ise başınızı
ve,
hayat denen zıkkımdan almışsanız çoktan yaşınızı,
çareniz yok,
tutacaksınız bir şairin elinden,
bir şiirin dilinden,
dostlar varsın derbeder desin
varsın gamsız bilsin en yakın yüzler
aldırmayacaksın,
hayatın gerçeğini yaşayacak, gerçeğini soluyacaksın duyguların.
Hissedeceksin, hüzünleneceksin, mahzun tebessümlerle yoldaş olacaksın.

Yalnız kaldı mı insan,
kim bilebilir içte yağan yaz gününde ki dolular
ne üşütür ne ısıtır geçmişin yalnızlık tenini
gözlerim zaman denen mefhumda
dökülür avuç avuç şakaklarına.
Dökülür de,
bükük kalır boynun,
kurumaz gözündeki yaş,
pelesenk olur dost sözleri şairlerin diline...

Eger,
uzak bir memleketin,
sevimsiz bir şehrinde,
sevimsiz bir köşe başında yaşıyorsanız,
bilemezsiniz,
ne çok değeri vardır bir bukle sözün,
bir tutam şiirin...

Şair der;

''En çok ben bilirim yalnızlığı
ki en çok ben üşümüşümdür
sıcak yuvasından havalanan kırlangıç gibi
gün döner
mevsim dönerde bahara
ben dönemem ayrıldığım sevgilinin yüreğine..''

siz ise okur, ağlarsınız bahtsızlığınıza.

Artık kaptırmışsınızdır yakanısı kelimelere,
mengene misali öğütür duygularınızı cümleler,
yazar şair,
gönlünde, dilinde, aklında, elinde ne varsa yazar...
Ve siz,
çoker kalırsınız kuytu bir köşesinde sokağın,
takılı kalır dilinize yürek dağlayan üç beş damla söz...

'g'urbet gözün kör olsun’’
şarkısı biliyorum bana yazıldı
hasreti en çok ben soludum yalnız gecelerde
yastığımı yar diye kucaklarken özlemle
’’canım ’’ diyen sevgilinin sesi titrer kulaklarımda
üşürüm sarılırım avuçlarımın sıcaklığına
ki her gece gözyaşımı dertop edip
biriken dert topağını yastık yaparım başıma. ''

Böyle işte...
hayat zor, gurbetlik zor...
Yalnızlık zor...
Güzel olan sadece,
şiirin sonuna gizlediği bir tutam ümit ışığı şairin...

''Bir gün
elbet bir gün ah’dım var
hayattan kopardığım bir tutamı öderim gerisin geriye
zaten payıma düşen acı ve buruk bir keder değilmiydi
ne hayat anlar kaybettiğini acı biber tadında
ne felek suratıma kusurumu çarpar tokat bazında
saatin sarkaçları acele etmeyin hele nereye
daha biriktirmedim yeni yeni anılarımı
çok vaktim var henüz ölmeye
sevdiklerimi bu yüreğe tekrar tekrar gömmeye...''

Kalkarsın oturduğun yerden usul usul,
sürükleyip yorgun ayaklarını peşi sıra,
söndürüp bir gurbet akşamının mahzun ışığını daha hayattan,
üşümelerinle uyumaya devam edersin...
Ve,
yalnızlıklarınla....

Güzel şiiriniz gönlümüzde yer etti...
Yalnızlıklarımıza teselli oldu...
Sağ olun şairim...


Bir tutam hayat tarafından 10/29/2013 4:55:55 PM zamanında düzenlenmiştir.