Kaybolmuş bir yaşamın ardındaki tüm gerçekler.
Yaşanan her ne ise bu bulutlarda cevabı yok.
Simsiyah bir gecede şafak bekleyenler var.
Umut dolu,sabırsızca,kalplerde hüzün.
Kimsenin kimseden beş kuruşluk alacağı kalmadı,
Borçlar ezelden ödenmiş tüm tahsildarlara.
Bir tek verilecek borç bir nefeslik heceye sıkışmış.
Heceler!
Pelesenk olmuş,bitirilmemiş cümlelerden kırıntı.
Varlık yokluğun içinde bir girdap, adı aşk olmuş.
Aşk tek hece ise;
Dolaplar dolusu kitaplar nedir,kendine kurban edilen?
Kanı akmayan ve kanı helal mi şüpheli bir kurbandır zaman.
Kimine yara,kimine merhem.
Kefen beyaz,kir götürmüyor,toprak altında giyilsede.
Kaybolmuş bir yaşamın ardındaki tüm gerçekler,
Yaşanan her ne ise bu bulutlarda cevabı yok.
Her sorunun asıl çözümü yine soruyu soran.
Cevap,sorunun içinde,yağmurun buluttaki sırrı gibi.
Kabuğun içinden gökyüzü seyredilmiyor,
Ve kırılmıyor kabuk aşk olmayınca.
İnsan!
Bazen soru,bazen cevap,bazen harap ve bazen...
İnemiyor kendine,okadar yüksekteki benliği,
Bilemiyor aşk ın Yusufun kuyusundan geçtiğini.
İn,kendine in o kadar aşağıdasınki o kadar olur.
Sen ordasın!O orda,herşey o çukurda.
Başlangıcın,tüm yaşantın ve cevap O çukurda.
Cevabım yok diye direnme,
Cevaplar hazır, sen söylemesende.
Buradan nasibin ne,soruya cevapmı arıyorsun?
Cevabın şu,nasibin de;
3 metre kefen,bir kazan sıcak su,biraz pamuk,
9 tane tahta ve becerebildiysen,
İnmeden inebildiysen çukura,
ardınca okunack birkaç avuç dua.
Nasibin bu,hayatın bu,sorun bu,cevabın bu.
Cevap Yusuf’un aşk çukurunda.
Ya iner sultan olursun,ya çıkar rezil olursun.
Soru bu,cevap bu,aşk bu ve sen busun!
İn,kendine in o kadar aşağıdasınki o kadar olur.
Sen ordasın!O orda,herşey o çukurda.



Erkan Çevik