öncesinde gözler vardı
ayna karşısında gülümseyen
-içine dünya değil-
bir baksın
bir sığsın
bir dursun diyerek
hayal seven

raflarda yeri olan kitap değildi yalnızlık silsilesi
hazırlık yapılmayacaktı okunarak
ikişer üçer düşürecekti
birbirlerini kovalayan günler
ağırlayacaktık ağırları



direnirken aklın meydanında
güzüne kışına aldırmayıp
inanacaktık gücün sınırsızlığına
neydi
ezilmek çizilmesindi
yüzümüzün yerlerine



kelimelerin asaleti parçalanmamışken
verilmişti sözlerimiz
tutmak tutulmak için
güven ağzına almayacaktı küfürü
ah temiz hayat

sonrasında kadınlar hâlâ kesmiyordu saçlarını
hasret çoğalsındı uzadıkça kokusuna
ki
şiirler kalem bitirirken
sağ kalmalıydı sevgililer
denilmeliydi
ey ölümsüzlük merhaba

(kapı eşikleri umutların sığınağıdır -sallanıyorken ömür bak oradalar- onlar yaşıyorlar)