Bilmiyor kimse MİRZA
Asi yüreğin çırpınışlarını
Oysa umudun rengi solmuştu
İğne uçlu yaprakların üzerine
Düşmüştü gözyaşı
Aşinası olduğum ses
Bir yazı bir kader sızılı bir ağıt
Sen hiç benim gibi ağladın mı MİRZA
Oturup ta öyle gelişi güzel yazmadım seni
Karalamadım
İçimde sana kaynayan sevdayı
Biriktire, biriktire
Aşığın dili oldu hecelerim...
Senden doğan küllerim MİRZA
Kanayan yaramı zamana basıp
Yeniden doğacağım
Ah MİRZA ah
Sensiz hayatın garip havası
Göğsümde ki çıbanları kanatmadan
Hayatın ne doğuracağını bilmediğim güne
Merhaba dedim her gün her gece
Bilmiyorsun MİRZA bilmedin
Yaralı gönlümü saldın figana
Gönül mızrabıma dokundurdun
Adı duyulmadık pişmanlıklarla ayrılığı
Bir halka bir halka daha
Beni sen öldürdün MİRZA
Hak etmemiştin yüreğimdeki yerini...
Söküp almak üzere ettiğim anda ihanetti...
Uykunun çaresizliğin kollarına uzanarak her gece
Yıldızlı harflerle yazdırdım adını
Başımda duran cellâda
Tırnaklarımı boğazıma takıp
Yüreğime kadar yırttım seni
Avuçlarımın arasına alıp kanlı canlı
İki dudak arasından
Terki diyar çığlıklarla
Gömdüm seni sonsuzluğa
Gömdüm seni M İ R Z A
ASİ RÜZGÂRIM

Şiirime ses olan yorumuyla can katan SEVDALİNKO kardeşime sonsuz teşekkürlerimle
Edebiyat defterine ve şiir dostlarıma şimdiden iyi bayramlar