Efkâr yüklü bulutlar
Sessizce çöker geceme
Bu şehrin ismi sensizlik
Köstekli saat
Amansızca düşer ölüm sessizliği gibi
Karanlıklar da yükselen
Ay buluttan davacı olur, sensizliğe inat...
Haydi, sevgili aşk giyinelim biraz
Dudaklarımıza şerbet sürüp
Sevgimizi örtelim üzerimize gece gibi
Senli sensiz günleri harmanlayıp
Bir ses ver kelebek yüreğime kâfi
Baharın müjdecisi göçmen kuşlar
Özlem tufanına tutulmuş bedenim
Uzak yollara keskin kılıç sürüyor benliğim
Istırap çizgisine takılı kalır gözlerim...
Yeryüzünün en tatlı musikisi kuşlar
Denize düşen yakamozlar
Naz ile ahenk ile
Göz torbalarıma dolan uyku
Acılarımı kusarak
Öfkesine susturucu takılmış
Güzel günlere gebe kalarak
Parlayan güneşe nispet
Acı göç var içimde
Sindir sindire ayrılığın açlığına
Sürüklenip giderken
Dokun yüreğime biraz
Toprağa düşen çise bırakırken ıslaklığını
Oy ömrüm oy
Çürüdü mü ellerinin kınası
Kanadı kırık bir kulum işte
Mutluluk şerbeti dediler
Yudum, yudum içirdiler
Mutluluk misafir gibi ömür pervane
Yitik umutlar, gecenin sessizliğini inciten sessiz çığlıkları
Rüzgâr estikçe törpüledi sitemim sanadır
Duy beni duy artık
M İ R Z A

ASİ RÜZGÂRIM

Şiiri mi seslendiren SEVDALİNKO kardeşime sonsuz teşekkürler