İnkâr ile beslenen gözü dönmüş yürekte
Gün, akşamın renginde aklı berduş felekte
Pembe gözlükleriyle gamsız yaşar merekte
Çalgısız eğlenirken viran şehrin gülleri


Kaderine hırsından aşsa da enginleri
Giydiği esvab ile andırsa zenginleri
Rüzgâra özenip de bıraksa dizginleri
İhlâs yoksa yörede küser nehrin gülleri


Merhametsiz yüreğin içi-dışı bin kibir
Hatırlansa en sonda varılacak yer kabir
Gözlerde resmedilip sıkça anılsa haşir
Huşû ile demlenir solmaz dehrin gülleri


Şifa arayan beden şefkate dilenirken
Asıl hasta kimlikler diliyle ilenirken
İnancın ötesinde günahla belenirken
Dikenini batırır kızıl fecrin gülleri


Bir mucize yatarken, sol cenahın koynunda
Bin yüreğin duası asılıyken boynunda
Vicdanlar rol almazken şer kokan bu oyunda
Nedamet ile yanar esrik devrin gülleri


Nefsin çalık elinde sönerken o kandiller
Asıl fakir olanlar zulmeden o sefiller
Rabb’ini anışında kıyam duran gönüller
Sahrada susuz kalsa açar asrın gülleri.



NÜS